Θέλεις να σώσεις την ψυχή σου και να κερδίσεις την αιώνια ζωή; Αποφάσισε από τώρα ν’αλλάξεις πορεία.
Υπερνίκησε την τεμπελιά σου, κάνε το σημείο του σταυρού και πες με θέρμη και πίστη: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν».
Δεν κατακτά κανείς την πίστη μόνο με ευσεβείς στοχασμούς, αλλά κυρίως με αγωνιστική προσπάθεια. Δεν μας μαθαίνουν οι λέξεις και οι θεωρίες τι είναι ο Θεός, αλλά η εμπειρία της πνευματικής ζωής. Πρέπει ν’ανοίξουμε το παράθυρο για να μπει ο δροσερός αέρας. Πρέπει να βγούμε έξω για να μας λούσει στο φως του ήλιος. Ποτέ δεν μπορούμε να φτάσουμε σ’ ένα σκοπό, αν καθόμαστε στην ησυχία μας και περιμένουμε, λένε οι άγιοι Πατέρες. Ας γίνει παράδειγμα μας ο άσωτος υιός. «Και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα αυτού» (Λουκ. ΙΕ’20).
Μπορεί να είσαι χωμένος στα γήινα πράγματα και αλυσσοδεμένος μ’αυτά. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν γράφτηκε χωρίς λόγο στην Αγία Γραφή, ότι ο Αβραάμ ήταν εβδομήντα πέντε χρονών όταν αναχώρησε από την πατρίδα του και ότι ο εργάτης που έρχεται την ενδεκάτη ώρα παίρνει το ίδιο μεροκάματο μ’αυτόν που έρχεται την πρώτη.
Ούτε πάλι είναι σωστό να νομίζεις πως είναι πολύ νωρίς. Μια πυρκαϊά σένα δάσος δεν σβήνεται στο πι και φι. Θα ήθελες αλήθεια να δεις την ψυχή σου να καταστρέφεται και να γίνεται παρανάλωμα της φωτιάς του κακού; Κινήσου λοιπόν με δραστηριότητα.
Από τότε που βαφτίστηκες, ανέλαβες την υποχρέωση να πολεμάς εναντίον των αοράτων εχθρών της ψυχής σου. Το αγώνα αυτόν ανάλαβε τον έστω και τώρα. Αρκετά δίστασες. Βυθισμένος στην αδιαφορία και στην τεμπελιά, άφησες πολύ καιρό πολύτιμο να πάει χαμένος. Γι΄αυτό πρέπει να ξέρεις τούτο την καθαρότητα που πήρες με το βάφτισμα την άφησες να ποδοπατηθεί και να λερωθεί με το πιο οικτρό τρόπο.
Σήκω λοιπόν επάνω! Κάνε τον όμως γρήγορα, χωρίς αργοπορία. Μη αναβάλλεις την απόφαση σου «για το απόγευμα» ή «για αύριο» ή «για τότε που, όπως λες, θα είμαι έτοιμος αφού τελειώσω προηγουμένως τη δουλειά που έχω». Το διάστημα που θα μεσολαβήσει μπορεί να’ναι ολέθριο.
Όχι! Αυτή την ώρα, αυτή τη στιγμή που πήρε την απόφαση, οφείλεις να δείξεις έμπρακτα ότι απαρνήθηκες το παλιό εγώ σου και ότι άρχισες τώρα μια καινούργια ζωή, με καινούργιους σκοπούς και νέα μορφή. Σήκω, λοιπόν, χωρίς φόβο και πες: Κύριε, βοήθησε με να αρχίσω τώρα. Βοήθησε με! Γιατί αυτό που χρειάζεται πριν απ’όλα είναι η βοήθεια του Θέου.
Προχώρησε στην καινούργια σου απόφαση και μην κοιτάς ξανά πίσω. Το πάθημα της γυναίκας του Λωτ που έγινε στήλη άλατος αποτελεί για μας ένα σπουδαίο μάθημα. Έχει «απεκδυθεί τον παλαιόν άνθρωπον». Άφησε κάθετι δικό του. Όπως ο Αβραάμ, άκουσες τη φωνή του Κυρίου: «ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου καὶ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καὶ δεῦρο εἰς τὴν γῆν, ἣν ἄν σοι δείξω» (Γεν. ΙΒ΄1). Προς αυτή τη χώρα από δω και πέρα να κατευθύνεις όλη σου την προσοχή και κάθε ενέργεια σου.
Απόσπασμα από το Βιβλίο του Τίτο Κολλιάντερ «Ο δρόμος των Ασκητών» σελ 17-19. Εκδόσεις Πορφύρα
