“Κάποια χρονιά, παραμονές Δεκαπενταυγούστου, πήρε το καράβι για να πάει και να προσκυνήσει την Παναγία της Τήνου.
Στο κατάστρωμα είδε να είναι ξαπλωμένες για ηλιοθεραπεία ημίγυμνες γυναίκες και στεναχωρήθηκε.
Σκεφτόταν :
“Πώς έχουν ξεπέσει τόσο οι εικόνες του Θεού;”
Αποσπάστηκε από το περιβάλλον και συγκεντρώθηκε στον εαυτό του.
Έκανε καρδιακή προσευχή με πόνο λέγοντας :
“Θεέ μου, στείλε μια βροχή να συμμαζευτούν”.
Σε λίγο μαζεύτηκαν σύννεφα και ξέσπασε βροχή με αποτέλεσμα να αναγκαστούν οι γυναίκες να ντυθούν και να πουν μέσα.
Προσκύνησε με ευλάβεια την εικόνα της Ευαγγελιστρίας και επέστρεψε αμέσως, δεν έμεινε.
Έλεγε ύστερα σε κάποιον:
“Ένα θα σου πω και θα καταλάβεις.
Η εικόνα της Παναγίας είναι ολοζώντανη”.
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Ισαάκ :
Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου
