Προβλήματα… προβλήματα καὶ συνεχῶς προβλήματα!!!
Καὶ δὲν εἶναι ὅτι, ἔχουμε ἁπλῶς λίγα προβλήματα… ὄχι! ὄχι! φίλοι μου, ὁ κόσμος, μοῦ φαίνεται, πὼς εἶναι πλημμυρισμένος ἀπό δαῦτα, μερικές φορές, ἂν ὄχι ὅλες!!!
Τί εἶναι, τελικά, “τὰ προβλήματα”; ἢ τί ἀκριβῶς εἶναι “τὸ πρόβλημα”;
εἶναι κάποιο ἐμπόδιο; κάποια δυσκολία; κάποια πρόκληση ποὺ δυσκολεύει τὴν ἔκβαση ἑνὸς στόχου; τί εἶναι;
Μήπως, πρόβλημα, εἶναι μιὰ κατάσταση ἡ ὁποία χρήζει ἀντιμετωπίσεως, ἀπαιτεῖ μιὰ λύση, ἡ ὁποία δὲν εἶναι οὔτε γνωστή, οὔτε προφανής;
Τὰ καθημερινῆς φύσεως προβλήματα ποικίλουν…
Τὰ ἐπιστημονικῆς φύσεως γεννοῦν περισσότερα…
Ἂχ!!!! αὐτὰ τὰ προβλήματα! πολλὲς φορὲς μᾶς ὁδηγοῦν σὲ ἀδιέξοδα…
Καὶ τί κάνουμε; ἢ ἀφήνουμε τὴ “βάρκα” νὰ βουλιάξῃ…, ἢ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ τὴν κρατήσουμε στὴν ἐπιφάνεια!!!
Καὶ ὁ ἄνθρωπος “τὸ ρίχνει ἔξω”, σύμφωνα καὶ μὲ εἰδικὴ κατηγορία ἰατρῶν… “τὸ ρίχνουν ἔξω”, μέχρι ποὺ ξεχνοῦν νὰ γυρίσουν μέσα καὶ ποῦ εἶναι αὐτὸ τὸ “μέσα”;… καὶ τότε ὁ ξεφτελισμὸς τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης ἀγγίζει τὰ ὅρια τοῦ ζενίθ… ὅσο συνεχίζεται ἡ πτώση, τόσο μεγαλώνει ἡ κατρακύλα… ὅσο μεγαλώνει ἡ κατρακύλα τόσο τὰ πράγματα δυσκολεύουν… καὶ ὅσο τὰ πράγματα δυσκολεύουν τόσο καὶ χάνουμε τὸ τιμόνι τῆς ζωῆς!!!
Καὶ τελικὰ τί περιμένουμε; περιμένουμε τὸ “θάνατο” γιὰ νὰ μᾶς λύσῃ τὰ προβλήματα;;;
Τέτοιου εἴδους προβλήματα, φίλοι μου, δὲν ξεπερνιοῦνται ἀπὸ μόνα τους• χρειάζεται πίστη στὸ Θεό, πίστη δυνατή… θέληση… αὐτοπεποίθηση… χρειάζεται ἐλπίδα!!!
Πολλοὶ λένε πὼς ἡ ἐλπίδα πεθαίνει τελευταία!
Ἐγῶ σᾶς λέγω πὼς ἡ ἐλπίδα δὲν πεθαίνει ποτέ… καὶ ἐκεῖ ποὺ φαίνεται πὼς πάει νὰ πεθάνῃ, ποὺ πάει νὰ πέσῃ τὸ τελευταῖο ὀχυρό, πρὶν κατέβει στὸ χῶμα τοῦ τάφου• ἀνασταίνεται… ξυπνάει καὶ σηκώνεται… ἐγείρεται καὶ ζωντανεύει… καὶ ξέρετε γιατί; γιατί ἡ ἐλπίδα μας εἶναι ὁ Χριστός… ὁ ἀναστημένος Χριστός…!
Ἀντλώντας δύναμη ἀπὸ τὸν ἀναστημένο Χριστό, μποροῦμε νὰ κάνουμε ἀνατροπὴ τοῦ ὅλου βρώμικου σκηνικοῦ… νὰ βρεθοῦμε ἀπὸ τὸ θάνατο στὴ ζωή, ἀπὸ τὸ χῶμα τοῦ τάφου, στὸ σῶμα τῆς ἀφθαρσίας… ἀπὸ τὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπελπισίας, στὴ λάμψει τῆς ἀληθείας… ἀπὸ τὸν πλήρη ἐξεφτελισμό, στὸν πλήρη ἁγιασμό… ἀπὸ τὴν ἀλκοολικὴ δυσωδία, στὴν παραδείσια εὐωδία!
Ἂς ἀκούσουμε τί εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς στὸν ἅγιο Σιλουανὸ τὸν Ἀθωνίτη, ὅταν βρέθηκε σὲ κατάσταση ἀπελπισίας, τὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνει καὶ σὲ μᾶς:
“Κράτα τὴν ψυχή σου στὸν Ἅδη καὶ μὴν ἀπελπίζεσαι”!
Ἀκόμη καὶ ἂν τὸ βάρος τῆς ζωῆς λυγίζει τοὺς ὤμους σου…
ἀκόμη καὶ ἂν ἡ κατακραυγὴ τοῦ κόσμου σὲ συντρίβει…
ἀκόμη καὶ ἂν ἡ ἀνίατη ἀρρώστεια σὲ διαλύει…
ἀκόμη καὶ ἂν ἡ δικαστικὴ ἀπόφαση σοῦ στερεῖ κάθε δικαίωμα τιμῆς, ἐλευθερίας καὶ ἀξιοπρεπείας…
ἀκόμη καὶ ἂν ἡ ἀνέχεια σὲ ἐξουθενώνει…
ἀκόμη καὶ ἂν τὰ παιδιά σου σὲ ποτίζουν φαρμάκια…
ἀκόμη καὶ ἂν τὰ ὁράματά σου ἔχουν χαθῆ χωρὶς ἐπιστροφή…
ἀκόμη καὶ ἂν ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά σοῦ συμβαίνουν καὶ μᾶς συμβαίνουν καὶ πάλι ἡ ἀπάντηση γιὰ ὅλα εἶναι “Χριστὸς Ἀνέστη ἀληθῶς”!!!
Ἡ ἐλπίδα, φίλοι μου, πολλὲς φορὲς φωλιάζει στὰ πιὸ ἁπλὰ πράγματα• φωλιάζει σὲ μιὰ καλή παρέα… φωλιάζει σὲ μιὰ εὐχάριστη ἀνάμνηση… σίγουρα, ὅμως, φωλιάζει μέσα στὴν καρδιά μας!
