«Ωστόσο ήθελα να μάθω τι κάνουν τώρα όσοι εγκατέλειψαν τη σύναξη….Τι πιο ασφαλές, όπου υπάρχουν τόσοι αδελφοί (σ.σ. στον ναό), όπου το Άγιον Πνεύμα, όπου βρίσκεται στη μέση ο Ιησούς και Πατέρας σου; Ποια άλλη συγκέντρωση ζητάς; Ποίο άλλο βουλευτήριο; Ποία σύνοδο; Τόσα αγαθά υπάρχουν στο τραπέζι, στην ακρόαση, στις ευχές, στις συναναστροφές….Και ποια συγγνώμη θα έχεις;…..Πόσης λοιπόν αθλιότητος δείγμα δεν θα ήταν, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να απολαμβάνουμε μια τόσο μεγάλη ευσεβή ζωή, να μην ερχόμαστε συνέχεια και να μη συχνάζουμε εδώ στην κοινή μητέρα όλων, εννοώ την Εκκλησία;» (Λόγος εις το Άγιον Βάπτισμα)
Και αλλού σε ικετεύει:
«Μη, σας παρακαλώ και σας ικετεύω, μην πάρουμε μια τόσο κακή απόφαση για τον εαυτό μας, αλλά ας προτιμούμε απ' οποιαδήποτε άλλη ασχολία και φροντίδα την εδώ διδασκαλία. Όταν εγκαταλείπεις την εκκλησιαστική σύναξη, ζημιώνεις και τον εαυτό σου και την οικογένειά σου (Λόγος ΙΑ' Περί Ομοουσίου).
Και αλλού σε νουθετεί:
«Γι’ αυτό και προσερχόμενοι να μεταλάβετε, μη νομίσετε ότι μεταλαβαίνετε το Θείο Σώμα από άνθρωπο, αλλά να πιστεύετε ότι μεταλαβαίνετε το Θείο Σώμα από τα ίδια τα Σεραφείμ με τη λαβίδα του Πυρός, στην οποία είδε ο Ησαΐας και σαν να αγγίζουν τα χείλη μας τη Θεία και Άχραντη Πλευρά, έτσι να μεταλαβαίνουμε το σωτήριο Αίμα. Γι’ αυτό, λοιπόν, αδελφοί, ας μην απουσιάζουμε από τις Εκκλησίες, ούτε πάλι ευρισκόμενοι μέσα σ' αυτές να το ρίχνουμε σε συζητήσεις. Να στεκόμαστε γεμάτοι φόβο και τρόμο έχοντας στραμμένα κάτω τα μάτια μας κι επάνω την ψυχή μας, να αναστενάζουμε άφωνα και να θρηνούμε μέσα στην καρδιά» (Ομιλ.εις τον ΡΛΖ' Ψαλμόν)
Και αλλού:
«Ήθελα να γνωρίζω που χάνουν τον καιρό τους αυτοί που αδιαφόρησαν για τη σύναξη, τι τους κράτησε και τους απομάκρυνε από το ιερό τραπέζι, για ποια πράγματα κάνουν συζήτηση. Ή καλύτερα, γνωρίζω καλά! Ή συζητούν για πράγματα ανόητα και καταγέλαστα ή είναι προσηλωμένοι σε βιοτικές φροντίδες! Αλλά η απασχόληση και με τα δύο, στερείται συγγνώμης και επισύρει τη χειρότερη τιμωρία….Οι αιτίες βέβαια απορρέουν από την ανάγκη, αλλ' όταν ο Θεός καλεί δεν έχουν δικαιολογία οι άνθρωποι. Γιατί μετά το Θεό είναι αναγκαία όλα τα άλλα σ' εμάς. Μετά από την τιμή Εκείνου, ας απολαμβάνουν τότε τη φροντίδα μας τα άλλα…. Γιατί, όπως τα σώματα, όταν δεν χρησιμοποιούν τα λουτρά είναι γεμάτα από πολλές ακαθαρσίες και λεκέδες, έτσι και η ψυχή, όταν δεν ακούει πνευματική διδασκαλία, έχει πάνω της μεγάλη κηλίδα αμαρτημάτων. Πράγματι, αυτά που συμβαίνουν εδώ είναι λουτρό πνευματικό, που με τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος καθαρίζει κάθε ακαθαρσία» (Ομιλ. «Επίπληξις κατά των απόντων)
Και αλλού σε ελέγχει:
«Και ποια συγγνώμη θα μπορέσεις να λάβεις; Ποια δικαιολογία θα έχεις να πεις εύλογη και δίκαιη; Δεν είναι δυνατό, δεν είναι δυνατό ένας τέτοιος αμελής κι αδιάφορος να λάβει ποτέ συγγνώμη, έστω κι αν προβάλλει άπειρες ανάγκες βιοτικών πραγμάτων…. Έχεις βιοτικές φροντίδες; Γι' αυτές, λοιπόν, έλα εδώ ώστε, αφού προσελκύσεις την εύνοια του Θεού με την παρουσία σου, να φύγεις έτσι εξασφαλισμένος. Για να έχεις Αυτόν σύμμαχο, για να γίνεις ακατάβλητος στους δαίμονες βοηθούμενος απ’ το χέρι του Θεού.
Αν απολαύσεις πατρικές ευχές,
Αν συμμετάσχεις σε κοινή προσευχή,
Αν ακούσεις Θεία λόγια,
Αν αποσπάσεις τη βοήθεια του Θεού,
Αν ενισχυθείς με αυτά τα όπλα και βγεις έτσι έξω, ούτε ο διάβολος δεν θα μπορέσει να σε αντικρύσει, ούτε βέβαια οι πονηροί άνθρωποι, που προσπαθούν να σε βλάπτουν και να σε συκοφαντούν.
Αν όμως έρθεις από το σπίτι σου στην αγορά και βρεθείς γυμνός από τα όπλα αυτά, θα γίνεις ευάλωτος σε όλους εκείνους που βλάπτουν.» (Προς τους μη απαντήσαντας εις την σύναξιν)
Και αλλού:
«Ποιος θα μπορούσε να υποφέρει την τόσο μεγάλη ολιγωρία εκείνων που δεν εκκλησιάζονται;…Γιατί, τι θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερο απ’ αυτή την κατηγορία, όταν αντί των πραγμάτων του Θεού σας φαίνεται πιο αναγκαίο και κατεπείγον κάτι άλλο; Αλλά κι αν ακόμη αυτό ήταν αληθινό, η δικαιολογία τους θα ήταν κατηγορία όπως είπα!»
