Ο γέροντας Πορφύριος – διηγήθηκε η Γερασιμούλα –, που ήταν Πνευματικός μου επί πολλά χρόνια, μου είπε μια μέρα:
– Εγώ φεύγω στο Άγιον Όρος, τώρα εσύ θα πας στον Ηγούμενό σου.
– Εγώ δεν ξέρω άλλον Ηγούμενο εκτός από εσένα.
– Πώς! λέει, θα πας στον γέροντα Ιάκωβο τον Τσαλίκη που είναι στην Εύβοια, στον Όσιο Δαβίδ.
– Μα, εγώ, δεν ξέρω πού είναι αυτό…
– Άκουσε, μου λέει, στην Θεολογική Σχολή έχει έρθη η αγία Κάρα του οσίου Δαβίδ. Αύριο θα πάνε ένα γκρουπ Θεολόγων και παπάδων μαζί με την αγία Κάρα στον Όσιο Δαβίδ να δουν τον γέροντα Ιάκωβο. Θα πης ότι σε στέλνω εγώ, να πας μαζί τους.
Όντως έτσι έγινε, με πήραν μαζί τους, ήμουν η μοναδική που δεν ήμουν της Θεολογικής. Τον γέροντα Ιάκωβο δεν τον ήξερα καθόλου, ούτε σε φωτογραφία δεν τον είχα δη, πρώτη φορά πήγαινα, αλλά έπρεπε να κάνω υπακοή, γιατί μου είπε «Άμα δεν πας, δεν θα σου ξαναμιλήσω». Εγώ δεν ήθελα να αλλάξω Γέροντα, τον γέροντα Πορφύριο ήξερα. «Όχι, θα πας», μου λέει, «ο π. Ιάκωβος είναι σαν να είμαι εγώ, και θα πης ότι σε στέλνει ο π. Πορφύριος».
* * *
Όταν φτάσαμε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, μέσα στους τόσους παπάδες, δεν ήξερα ποιος είναι ο π. Ιάκωβος. Οι φοιτητές είχαν μαζευτή σε μια αίθουσα, στην οποία θα μιλούσε ο Γέροντας. Εγώ ήμουν στην εκκλησία, νομίζοντας ότι εκεί θα μιλούσε, και προσευχόμουν στον όσιο Δαβίδ και του έλεγα τα προβλήματά μου. Ξαφνικά από την πόρτα του Ιερού βγαίνει ένα κεφαλάκι και μου λέει:
– Μήπως θέλετε να εξομολογηθήτε;
– Εγώ περιμένω τον π. Ιάκωβο, με έστειλε ο π. Πορφύριος.
– Εγώ είμαι ο π. Ιάκωβος. Θέλετε να εξομολογηθήτε;
– Ναι, με έστειλε ο π. Πορφύριος σε εσάς και μου είπε να εξομολογούμαι σε σας.
Πήγε έβαλε το πετραχήλι και μου είπε να κλειδώσω την πόρτα, για να μην μας διακόψη κανείς. Πριν να ξεκινήσω την εξομολόγηση, άρχισε να μου λέη όλα τα προβλήματά μου από την αρχή μέχρι το τέλος, για το ποιοι θέλαν να με βλάψουν, γιατί θέλαν, και σε μερικές περιπτώσεις μου έλεγε ότι ο ίδιος ο σατανάς με πείραξε μαζί με αυτό το πρόσωπο, και επίσης μου έλεγε από ‘δω και πέρα τι έπρεπε να κάνω.
Τότε κατάλαβα ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο φωτισμένο, σαν τον γέροντα Πορφύριο, με διορατικό και προορατικό· και στο τέλος, μου είπε, «Όπως ακριβώς σου είπε ο γέροντας Πορφύριος, από ‘δω και πέρα να ξέρης, εδώ θα είναι το σπίτι σου, θα έρχεσαι σαν να είναι το σπίτι σου και θα είμαι ο πατέρας σου…». Ο Γέροντας συνέλαβε ότι είχα μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο και γι’ αυτό μου είπε αυτά τα λόγια. Έτσι γνωρίστηκα με τον γέροντα Ιάκωβο.
Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 275. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
