Μια υποκριτική στάση, σταυρώνανε το Χριστό έξω από την πόλη, γιατί ήθελαν να δείξουν ότι δεν τον σταυρώνουνε μέσα στην πόλη, για να μη βεβηλωθεί το πάσχα.
Αυτό είναι μια υποκρισία.
Και ο Χριστός σπάζει τα τείχη της υποκρισίας και εξέρχεται έξω. Κάνει ένα τίναγμα της κοινωνικής οντολογίας αυτής της πόλης.
Άρα όλοι οι χριστιανοί είναι σε μία φάση εξόδου και τα τείχη αυτά εκφράζουν την έξοδο, γι᾽ αυτό είναι τόσο τείχη κάθετα και δυναμικά, με ελάχιστα ανοίγματα, παραθυράκια και μια πόρτα· είναι δεν είναι πόρτα, αν μπορεί να βγει κάποιος.
Είναι τα τείχη της συμβατικότητας, τα οποία τα σπάζει ο χριστιανισμός και ουσιαστικά ο χριστιανισμός είναι μια συνεχής έξοδος και μια συνεχής έκφραση σπασίματος αυτών των τειχών της συμβατικότητας.
Αν η Εκκλησία συμβατικοποιηθεί και εκκοσμικευθεί, γιατί θέλει να συμβιβαστεί με τα πράγματα του κόσμου κι ας μη φαίνεται ότι έχασε την πίστη της, την έχασε την πίστη της, γιατί δεν τολμάει να βγει έξω από τα τείχη της οποιασδήποτε κρατικής δεν ξέρω, οποιασδήποτε συμβατικότητας και συμβιβάζεται ακριβώς για να παραμείνει τακτοποιημένη.
Η Εκκλησία είναι πάντοτε μια πορεία επαναστατική, θα έλεγα, μια πορεία η οποία τινάσσει τα πράγματα όλα στον αέρα, ακόμα και τις νομικές δομές, γιατί δεν μας ενδιαφέρει εμάς να τις συντηρήσουμε τις φθαρμένες κοινωνικές δομές. Δεν μας ενδιαφέρει. Τις αγιάζουμε μεν, αλλά δεν μας ενδιαφέρει να τις συντηρήσουμε, εφόσον δεν αυτοαγιάζονται μέσα από τη χάρη, αν δεν θέλουν δηλαδή.
Έτσι λοιπόν, αυτό δηλώνει κάτι πολύ μεγάλο.
Και όσοι χριστιανοί συμβατικοποιούνται, ακριβώς εκκοσμικεύουν το χριστιανισμό χωρίς να φαίνεται ότι κάνουν κάποια αλλοίωση του χριστιανισμού. Δεν φαίνεται που υπάρχει κάποια αίρεση κι όμως είναι αίρεση, γιατί ακριβώς συμβιβάζονται και συνδιαλέγονται με δυνάμεις του κόσμου, προκειμένου να αποκτήσουν στάση και δύναμη μέσα στον κόσμο.
Αυτό είναι μια ιστορική πρόκληση στη ζωή της Εκκλησίας και τη ζούμε κάθε μέρα, καθημερινά, αυτήν την πρόκληση της συμβατικοποιήσεως που όλοι θέλουν να μας έχουν στο χέρι τους.
Και εμείς δεν είμαστε στο χέρι τους ποτέ, γιατί ακριβώς έχουμε την ελευθερία του Χριστού μας.
Του μακαριστού π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου
