Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει σήμερα τήν εἴσοδο τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου, τῆς Παναγίας μας, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Γράφει, μέ ἀφορμή τήν σημερινή θεομητορική ἑορτή, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: "Ἐπειδή ἡ Παναγία εἶχε ἔνοικη τή θεοειδῆ χάρη παραπάνω ἀπό ὅλους, ἔπρεπε νά τήν ἀξιώσει τό ἀνώτερο ἀπό ὅλους, νά τήν εἰσαγάγει στά ἅγια τῶν ἁγίων καί... δέν εἰσήχθηκε ἁπλῶς καί μόνο στά ἅγια τῶν ἁγίων, ἀλλά καί κατά κάποιον τρόπο παραλήφθηκε ἀπό τό Θεό σέ συνοίκηση μέ Αὐτόν γιά ὄχι ὀλίγα ἔτη· ὥστε ἔτσι στόν κατάλληλο καιρό ν᾽ ἀνοιχθοῦν οἱ οὐράνιες μονές καί νά δοθοῦν γιά ἀΐδια κατοίκια σέ ὅσους πιστεύουν στήν παράδοξη γέννα της... Ἔτσι λοιπόν καί γι᾽ αὐτούς τούς λόγους ἀπετέθη δικαίως σήμερα στά ἅγια ἄδυτα σάν θησαυρός τοῦ Θεοῦ ἡ κόρη πού ἐξελέγη ἀνάμεσα στούς ἐκλεκτούς ἀπό αἰῶνες, πού ἀναδείχθηκε ἁγία τῶν ἁγίων,...".
Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία, "διηκόνησε" καί "ὑπούργησε" στό μυστήριο τῆς θείας Οἰκονομίας καί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου διά τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου καί τῆς θεώσεως τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Γι' αὐτό καί τό πρόσωπο καί ἡ ἀποστολή τῆς Παρθένου Μαρίας μένουν μετέωρα καί ἀκατανόητα, ἐάν δέν συνδεθοῦν μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ἡ Θεοτόκος δέν ἐνεργεῖ καί δέν δοξάζεται αὐτονομημένα καί ἀνεξάρτητα ἀπό τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί Σωτήρα Χριστό.
Γιά τήν συμβολή τῆς Παρθένου Μαρίας στήν ἐκπλήρωση τοῦ σχεδίου τῆς Οἰκονομίας, δικαιολογημένα ἀποδίδεται τιμή, δόξα καί ὕμνος στήν "ἔχουσα τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος" (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας), τό σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ, τό κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν Μητέρα τοῦ "δευτέρου ἀνθρώπου τοῦ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ", τήν Μητέρα τοῦ "ἐσχάτου Ἀδάμ", τοῦ "καινοῦ ἀνθρώπου", τήν ἀληθινή κατά σάρκα Μητέρα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Στήν ὀρθόδοξη πίστη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό "χάραγμα" καί τό "σκῆπτρον τῆς Ὀρθοδοξίας" (ἅγιος Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως). Καί ἐνῶ "γυναῖκες" λέγονται ἄπειροι καί ἀνθρωποτόκοι ἀμέτρητοι καί παρθένοι μύριαι πλεῖσται καί Μαρίαι εἰσί" γιά τήν ὀρθόδοξη παράδοση καί ζωή, "κυρίως καί ἀληθῶς, μόνον καί ἰδιώτατον καί κυριώτατον καί σημαντικώτατον ἐστι τῇ ἁγίᾳ ἀχράντῳ καί ἀειδόξῳ Παρθένῳ ὄνομα τό Θεοτόκος" (Λεοντίου Βυζαντίου, Κατά Νεστοριανῶν). Ἐμεῖς δέ, κατανοώντας τή σημασία τῆς σωτηρίας πού μᾶς ἑτοιμάσθηκε διά τῆς Θεοτόκου, ἀποδίδουμε μέ ὅλη τή δύναμή μας τήν εὐχαριστία καί τόν ὕμνο καί ἀναφωνοῦμε μαζί μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ: "Πραγματικά, ἄν ἡ εὐγνώμων γυναῖκα πού ἀναφέρεται στό σημερινό εὐαγγέλιο, μόλις ἄκουσε γιά λίγο τούς σωτηριώδεις λόγους τοῦ Κυρίου, ἀπέδωσε τό μακαρισμό καί τήν εὐχαριστία στήν Μητέρα Αὐτοῦ, ὑψώνοντας τήν φωνή της ἀπό τόν ὄχλο καί λέγοντας πρός τό Χριστό: «καλότυχη εἶναι ἡ κοιλία πού σ᾽ ἐβάστασε καί οἱ μαστοί πού ἐθήλασες» ( Λουκ. 11, 27), ἐμεῖς πού ἔχουμε κοντά μας γραμμένα ὅλα τά λόγια τῆς αἰώνιας ζωῆς, καί ὄχι μόνο τά λόγια, ἀλλά καί τά θαύματα καί τά παθήματα καί τήν δι᾽ αὐτῶν ἔγερση τῆς φύσεως μας ἀπό τούς νεκρούς καί ἀνάληψή της ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό, καί τήν δι᾽ αὐτῶν ἐπηγγελμένη σ᾽ ἐμᾶς ἀθάνατη ζωή καί ἀμετάτρεπτη σωτηρία, πῶς δέν θ᾽ ἀνυμνήσουμε καί μακαρίσουμε ἀδιαλείπτως τή Μητέρα Τοῦ Χορηγοῦ τῆς σωτηρίας, Τοῦ Δοτῆρος τῆς ζωῆς...;".
Ἡ εἴσοδος στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, δηλαδή τήν Ἐκκλησία, μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ μόνο μέ τήν πίστη στόν Χριστό. Καί εἴθε ὁ Θεός νά εὐλογήσει νά ὑψώσουμε τήν καρδιά καί τή διάνοιά μας ἐκεῖ, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιό Του. Ἔτσι θά ἑορτάσουμε τήν εἴσοδό μας στή ζωή τοῦ Θεοῦ καί τήν εἴσοδο τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, γιά νά γίνουμε κληρονόμοι τῶν μελλόντων ἀγαθῶν πού μᾶς ἐχάρισε ὁ Υἱός τῆς Παρθένου καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός.
